تاریخچه کفش ایمنی به قدمتی برمی‌گردد که تا قرن ۲۰ میلادی برمی‌گردد.
کفش ایمنی در ابتدا، برای محافظت از پای کارگران در محیط‌های صنعتی و ساختمانی استفاده شد. در این زمان، اهداف اصلی شامل محافظت در برابر آسیب‌های ریزشی، ضربه و فشار بودند.
در سال‌های بعد، با بهبود فناوری و نمو تجارت جهانی، نیاز به کفش‌های ایمنی در صنعت متنوعتر شد. استانداردها و مقررات مربوط به ایمنی و بهداشت کار، همچنین، برای توسعه و بهبود کفش‌های ایمنی مهم بودند.
از آن زمان تاکنون، تکنولوژی‌ها و مواد جدیدی برای ساخت کفش‌های ایمنی به کار گرفته شده است. از جمله این تکنولوژی‌ها می‌توان به جنس‌های مقاوم در برابر آب، ضد لغزش، ضد برق، مقاوم در برابر ضربه و صدمات فیزیکی، و سیستم‌های پوشش دهی است که به پای کاربر کمک می‌کنند.
استفاده از کفش‌های ایمنی در حوزه‌های گوناگون از جمله صنعت ساختمان، معدن، نفت و گاز، حمل و نقل، و حوزه‌های دیگر چشمگیر است. این نوع کفش‌ها به کارکنان امکان می‌دهند در محیط‌های خطرناک بدون خطر بیشتری فعالیت کنند و از آسیب و صدمات جدی جلوگیری کنند.
استانداردهای کفش ایمنی
استانداردهای کفش ایمنی توسط سازمان‌ها و موسسات مربوط به صنعت ایمنی و بهداشت کار تعیین و ارائه می‌شوند. این استانداردها به منظور اطمینان از ایمنی و محافظت کامل پای کاربران از خطرات موجود در محیط کار و تشویق تولیدکنندگان به تولید کفش‌های بهتر و استانداردتر تدوین شده‌اند.
دو استاندارد اصلی کفش ایمنی عبارتند از:
1. استاندارد ASTM F2413: استاندارد آمریکایی ASTM F2413 یکی از پرکاربردترین استانداردهای جهانی برای کفش‌های ایمنی است. این استاندارد شامل مجموعه‌ای از الزامات فنی است که شامل مواردی مانند مقاومت در برابر ضربه، مقاومت در برابر ضربه فشاری، مقاومت در برابر الکتریسیته ساکن، قابلیت جذب ضربه، مقاومت در برابر لغزش و غیره است.
2. استاندارد EN ISO 20345: استاندارد اروپایی EN ISO 20345 نیز برای کفش ایمنی استفاده می‌شود. این استاندارد شامل الزاماتی است که از جمله آنها می‌توان به مقاومت در برابر ضربه، مقاومت در برابر ضربه فشاری، آنتی استاتیک بودن، مقاومت به ضربات لغزش، مقاومت در برابر روغن و سوخت و غیره اشاره کرد. استاندارد EN ISO 20345 شامل سیستم‌های طبقه‌بندی ایمنی با نشان‌های مختلف (S1، S2، S3، و غیره) میباشد، که هریک از آنها معیارهای خاصی را تعیین می‌کند.
البته، استانداردهای دیگری نیز وجود دارند که بسته به منطقه جغرافیایی و صنعت مورد استفاده تنظیم می‌شوند. مثال‌هایی از این استانداردها عبارتند از CSA Z195 در کانادا، AS/NZS 2210 در استرالیا و نیوزیلند، GOST 12.4.137 در روسیه و غیره.
اهمیت رعایت استانداردهای کفش ایمنی در اطمینان از ایمنی کارکنان و جلوگیری از وقوع آسیب‌ها و حوادث در محیط کار بسیار حائز اهمیت است. بهتر است کفش‌های ایمنی معتبر و با استانداردهای مناسب را انتخاب کنید و همیشه از نشان‌ها و امتیازات مطابقت با استانداردهای ایمنی مطلع شوید.
معتبرترین برندهای کفش ایمنی در جهان
در صنعت کفش ایمنی، تعداد زیادی برند معتبر و محبوب وجود دارد که به تولید و عرضه کفش‌های ایمنی با کیفیت بالا و استانداردهای مناسب مشغول هستند. اما تعیین کردن برند معتبرترین کفش ایمنی در جهان کاری نیست که بتوان به سادگی و بدون انحیاز به معیارهای مشخصی انجام داد. همچنین، ترجیح برند کفش ایمنی بستگی به توجهات و نیازهای خاص هر فرد و صنعت دارد.
بعضی از برندهای معروف و معتبر کفش ایمنی شامل نیک بو (Nike), بوما (Puma), کاترپیلار (Caterpillar), تیمبرلند (Timberland), در مارتنز (Dr. Martens), راک پورت (Rockport), گریزلی (Grizzly), آرکتریک (Arctic), البا (Alba), و رید وینج (Red Wing) هستند. این برندها در ارائه کفش‌های ایمنی با کیفیت و مناسب از لحاظ استانداردها معروف و جامعه‌ی مصرفی را در بین خود جذب کرده‌اند.
بموجب اینکه هر برند ممکن است برتری در زمینه‌های خاصی داشته باشد، بهتر است قبل از تصمیم‌گیری نیازها و الزامات خاص خود را مورد بررسی دقیق قرار داده و اطلاعات دقیق‌تری از مشخصات فنی و نظرات کاربران و متخصصان درباره برندهای مختلف جمع‌آوری کنید.
منبع:
– Rahman, M. M., Alam, K. B., & Islam, S. M. S. (2012). Development of Safety Shoes.International Journal of Occupational Safety and Ergonomics, 18(4), 573-580.
